برچسب: شومینه

معرفی شومینه شومینه سازه‌ی معماری از جنس آجر،سنگ یا آهن است که جهت روشن کردن آتش و گرمایش محیط به کار می‌رود. شومینه در طول تاریخ از لحاظ ساختار و اندازه تغییرات عمده‌ای را به خود دیده و شومینه‌های مدرن از لحاظ کارایی و طراحی پیشرفت چشم‌گیری داشته‌اند. همچنین شومینه‌های کلاسیک همراه با حفظ ظاهر سنتی خود، از لحاظ کارایی و کیفیت نیز مدرن‌تر شده اند.از گذشته بسیار دور استفاده از شومینه در منازل و آشپزخانه‌ها مرسوم بوده و در طول تاریخ کاربردهایی نظیر گرمایش محیط، پخت و پز، گرم کردن آب برای حمام و استفاده به عنوان دکوراسیون داخلی برای شومینه ثبت شده است.اجزای تشکیل دهندهآتش‌دان یا منقل (فلزی - چدنی) دودکش پایه یا پاسنگی (فلزی - چدنی - گرانیتی) فریم دور شومینه (سنگی - چوبی ساده - چوبی کنده کاری شده) سرستون میله آهنی بدنه اصلی (چدنی - سنگی)انواع شومینه 1- شومینه کلاسیکبه شومینه‌هایی با طرح سنتی گفته می‌شود که از گذشته مورد استفاده مردم بوده و به صورت عام از هیزم به عنوان سوخت این‌گونه شومینه‌ها استفاده می‌شد اما امروزه سوخت‌هایی نظیر گاز، الکل(اتانول) و برق گزینه‌های امن‌تر و عامه پسندتری برای این گونه از شومینه‌ها می‌باشد.2- شومینه مدرن به شومینه‌هایی گفته می‌شود که از لحاظ طراحی فانتزی‌تر از شومینه‌های کلاسیک بوده و امروزه طراحان دکوراسیون‌های داخلی رغبت بیشتری به استفاده از این نوع شومینه‌ها در طراحی‌های خود نشان می‌دهند. این نوع شومینه اکثراً به دو صورت برقی و گازسوز ارائه می‌گردد.تاریخچه ای درباره شومینه همان‌طور که در بالا اشاره شد، از گذشته بسیار دور استفاده از شومینه در منازل و آشپزخانه‌ها مرسوم بوده و شومینه‌ها در گذشته به صورت گودال‌های آتش ساخته می‌شد که جهت خروج دود از پنجره یا سوراخ‌هایی در سقف استفاده می‌شد. اما جهت جلوگیری از ورود باران و برف از این ناحیه و نیز عدم گسترش دود در اتاق، در قرون وسطی محل خروج دود را با دیواره‌ای پوشاندند و بعد‌ها دودکش امروزی پدید آمد. در سال 1678، شاهزاده روپرت، برادرزاده چارلز اول، با بالا بردن بخش خروجی دود، سیستم جریان هوا و تهویه را بهبود بخشید. قرن هجدهم شاهد دو پیشرفت مهم در تاریخ شومینه ها بود. بنجامین فرانکلین ناحیه گرمخانه را برای شومینه را توسعه داد که کارایی شومینه ها و اجاق های چوبی را بهبود بخشید. او همچنین جریان هوا را با تعبیه دهانه خروجی، بالاتر از ناحیه ناحیه گرمخانه، دودکش‌های امروزی را طرح‌ریزی نمود. جنبش زیبایی‌شناسی در دهه 1890، با تلفیق هنر و صنعت و با استفاده از سنگ‌های با کیفیت‌، شومینه‌های سنگی که نمادی از رفاه بود را ارائه کرد. شومینه‌های سنگی هنوز هم در بسیاری از منازل یافت می‌شود. اما مشکل اساسی این نوع شومینه‌ها این است که به دلیل ساختار همگن و یکپارچه، امکان تغییرات ظاهری کمی داشته و برای جایگزینی این نوع شومینه، لازم است تا کل شومینه تخریب گردد. همراه با انقلاب صنعتی، پیشرفت‌های وسیعی در زمینه مسکن و صنایع وابسته به وجود آمد و شومینه‌‎های امروزی طراحی گردید که قابلیت تفکیک اجزا داشته و از امنیت بالاتری دارا بودند.تاریخچه شومینه در ایران شومینه یك واژه خارجی است. با اینكه در كشورما در قدیم انواع شومینه مخصوصاً نوع چوبی آن زیاد استفاده می‌شده ما واژه خاصی برای آن سراغ نداریم و از همین لغت خارجی استفاده می‌كنیم. شومینه به معنای دودكش است و منظور از آن فضای اجاقی است كه بسیار به كار برده می شود. امروزه نوع هیزمی و گازی آن در خانه‌های لوكس و در اتاق‌های نشیمن بسیار مورد استفاده قرار می‌گیرد. مصالح عمده شومینه آجر، خاك و سیمان نسوز است. آجرهای نسوز در اشكال مختلف تولید می‌شوند كه به فرم این وسیله بسیار كمك می‌كنند. متاسفانه شومینه در ایران بدون توجه به معماری و عملکرد صحیح آن مورد استفاده قرار گرفته و تنها ظاهر آن مورد توجه بوده و در اکثر منازل به عنوان دکوراسیون فضاها جلب توجه می نماید. معمولاً افراد، در طراحی دكور خانه ابتدا به شكل اتاق نگاه می كنند و بیشتر به دنبال ایجاد یك نقطه ی كانونی در اتاق هستند. یعنی فضایی را برای استراحت و گپ زدن فراهم می كنند و كنار آن فضای زیبا و به خصوص را برای یك یا دو نفر تهیه می بینند.